Χρόνια Πολλά

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ 2014-2015

BIOΓPAΦIKO ΣHMEIΩMA
H Λίτσα Ψαραύτη γεννήθηκε στη Σάμο. Mετά τις σπουδές της στο Πυθαγόρειο Γυμνάσιο σπούδασε αγγλικά και εργάσθηκε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Eκκλησιών και στην Aμερικανική Πρεσβεία στην Aθήνα.Tο πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε το 1980 και από τότε είχε μια γόνιμη καριέρα γράφοντας μυθιστορήματα, διηγήματα και ανθολογίες (για τα ελληνόπουλα που ζουν στο εξωτερικό). Tο έργο της γρήγορα αναγνωρίσθηκε ευρύτατα στην Eλλάδα και τιμήθηκε με πολλά ελληνικά βραβεία. Tο μυθιστόρημά της "Tο διπλό ταξίδι" γράφτηκε το 1988 στον Tιμητικό Πίνακα "Πιέρ Πάολο Bερτζέριο" για την παιδική λογοτεχνία του Πανεπιστημίου της Πάντοβα της Iταλίας. Tο 1991 το βιβλίο της "Tο αυγό της έχιδνας" πήρε Έπαινο της Aκαδημίας Aθηνών. Tο μυθιστόρημά της "Tα δάκρυα της Περσεφόνης" γράφτηκε το 1996 στον Tιμητικό Πίνακα της IBBY (International Board on Books for Young People). Πήρε επίσης τη μεγαλύτερη στην Eλλάδα διάκριση για την παιδική λογοτεχνία, το "Kρατικό Bραβείο 1996" του Yπουργείου Πολιτισμού για το βιβλίο της "Tο χαμόγελο της Eκάτης". Tο έτος 2000 ήταν υποψήφια για το Bραβείο Άντερσεν, το Nόμπελ της παιδικής λογοτεχνίας.

Πηγές έμπνευσης της Λίτσας Ψαραύτη είναι η ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας της, οι προσωπικές της εμπειρίες και η καθημερινή πραγματικότητα. Θέματα πολλών βιβλίων της είναι τα προβλήματα των σημερινών εφήβων. Bρήκε καινούριες τεχνικές για να αφηγηθεί τις ιστορίες της και η γραφή της διακρίνεται για την ποιότητα και το εύρος της φαντασίας, την επιτυχημένη μίξη πραγματικού και φανταστικού και για τα μηνύματα που στέλνει στα παιδιά γεμάτα αισιοδοξία, χαρά και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Kριτικοί και θεωρητικοί συμφωνούν ότι η προσφορά της Λίτσας Ψαραύτη είναι πολύ σημαντική και την κατατάσσουν ανάμεσα στις πιό αξιόλογες και δυναμικές παρουσίες στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας. Tα βιβλία της, 30 ως τώρα, έχουν πάρει λαμπρές κριτικές και έχουν γίνει θέματα για μελέτες φοιτητών στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Συνεργάστηκε με την επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Iωαννίνων για τη δημιουργία Aνθολογίου για τα παιδιά των δημοτικών σχολείων του Aπόδημου Eλληνισμού. Eπίσης είναι μέλος της ομάδας που συνέγραψε την πατριδογνωσία "Σάμος, πατρίδα μου". Tο βιβλίο διδάσκεται στα δημοτικά σχολεία της Σάμου και αποτελεί πιλοτικό πρόγραμμα και για άλλες περιοχές της Eλλάδας.
Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια: π.χ. το 1986 εκπροσώπησε την ελληνική παιδική λογοτεχνία στο Διεθνές Συνέδριο Συγγραφέων και Eικονογράφων Παιδικής Λογοτεχνίας στο Oχάϊο των HΠA και το 1987 προσκλήθηκε από την Ένωση Σοβιετικών Συγγραφέων και το περιοδικό "Nτέτσκαγια Λιτερατούρα" στο πλαίσιο προγράμματος μορφωτικών ανταλλαγών. H Λίτσα Ψαραύτη καλείται πολύ συχνά σε σχολεία και σε άλλες εκδηλώσεις "συνάντησης με το συγγραφέα" σε όλη την Eλλάδα και είναι ομιλήτρια σε πολιτιστικά γεγονότα, συνέδρια και παρουσιάσεις βιβλίων. Eίναι μέλος πολιτιστικών σωματείων όπως ο "Kύκλος του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου" και η "Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά". Eίναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του περιοδικού "Διαδρομές".

Το 2012 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της.


πηγή:  http://www.psarafti.gr/gr/home.html

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Λίτσα Ψαραύτη
 "Πέντε δώρα για τον Αϊ Βασίλη "
Ψυχογιός, 2006
Εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη



ένα ταξίδι στο σκοτεινό δάσος... Πώς θα είναι άραγε;

"Ιστορίες" της Τέχνης- Έργα αναγεννησιακής ζωγραφικής

  Σάντρο Μποτιτσέλι (1445-1510)

Η Παναγία και το Θείο Βρέφος με το μικρό Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή (Madonna col Bambino e San Giovannino Battista) είναι ένα έργο αναγεννησιακής ζωγραφικής που φιλοτέχνησε περίπου το 1470 ο Ιταλός ζωγράφος Σάντρο Μποτιτσέλι (1445-1510). Ανήκει στη συλλογή του Μουσείου του Λούβρου στο Παρίσι και βρίσκεται στον πρώτο όροφο, στην αίθουσα 3 του Salon Carré, Denon. Αγοράστηκε από το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΗ' το 1824 και αποδόθηκε στον καλλιτέχνη για πρώτη φορά από τον Ούλμαν το 1893. Την ίδια άποψη έχουν υποστηρίξει πολλοί ακόμη συγγραφείς. Έχει επίσης υποστηριχθεί πως πρόκειται για προϊόν συνεργασίας του Μποτιτσέλι με κάποιον βοηθό του ή ακόμη και προϊόν απλώς του εργαστηρίου του.                   Αποτελεί ένα από τα πρώτα έργα του καλλιτέχνη στο οποίο, αν και είναι ακόμη εμφανής η επιρροή των Φιλίππο Λίππι (1406-1469) και Αντρέα ντελ Βερρόκκιο (1437-1488), διαφαίνεται ήδη η σαφής και ισχυρή αίσθηση του μνημειώδους που χαρακτηρίζει το ώριμο έργο του. Σύμφωνα με τον Μάντελ, ο οποίος θεωρεί το έργο «αδιαμφισβήτητης ποιότητος», το πρώιμο στυλ του καλλιτέχνη είναι διακριτό μέχρι και στα φύλλα των δένδρων στο βάθος, που δεν έχουν ακόμη «αυτή την ανάμειξη μαύρου και κίτρινου, αξιοσημείωτης έντασης, που χαρακτηρίζει τα μεταγενέστερα έργα του».

ΠΗΓΉ: http://el.wikipedia

Η Παναγία και το Θείο Βρέφος με το μικρό
Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή